Bałwan zmienia się w kałużę
biedak nie zostanie dłużej
nadszedł koniec jego czas
miotła jeszcze trzyma straż
obok marchew nos bałwana
teraz w wodzie leży sama
również z głowy garnek stary
czarne węgle z nim do pary
jego wszystkie atrybuty
gdy tak stał mrozem podkuty
topi się teraz nieborak
przedwiośnia nadeszła pora
dla bałwanka to jest dramat
pozostanie czarna plama
nic poza tym wielka szkoda
że jest po nim tylko woda.

Nawigacja: Strona główna | Regulamin | FAQ | Propaganda | Linki | Kontakt | Szkółka wiersza | Forum dyskusyjne | Wiersze z dzisiejszego dnia | Wiersze od ostatniej wizyty | Najnowsze komentarze

• Ciągle mało
• X4
• Poezja
• Nie ma
• wiersz
• 21 tętno.
• Co słyszysz

• * * * (Mam już swoją wizję)
• posprzątaj ten wiersz / pisany do rąk własnych
• Life is true
• Spotkanie po latach...
• Cisza
• Biletów już nie ma
• Do Eda o przyjaźni